Mening 3 15 januari 2015

Het was als “twintiger’ een ervaring dat je mocht kijken zonder het te begrijpen, zonder het verhaal van de kunstenaar te weten……..( soms moet je op deze wijze van kijken geattendeerd worden)

Dan ineens komt de herkenning en verbinding van binnen uit….

Als je franc eenmaal gevallen is en je ziet het, dan gaat er een wereld open…je blijft kijken ( je blijft kopen).

Dat kopen kon, door elke maand 50 of 100 euro te storten en zo door de jaren heen bouw je stilletjes aan een collectie.

Mijn eerste aankoop was een lino: een relatie tussen twee mensen met een hart achter tralies.. voor mij was direct de vraag : waar blijft de ruimte voor vriendschap hier in deze beslotenheid…???